Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

ZUZANNA

Jest to dobrze znane imię biblijne pochodzenia hebrajskiego. W języku hebrajskim šušan(shushan) to 'lilia’. W języku arabskim tak nazywany jest kwiat lotosu. Biblijna historia o Zuzannie i lubieżnych starcach znalazła szerokie odbicie w sztuce i literaturze. Wystarczy wspomnieć obrazy Pinturicchia, Tintoretta, Veronesego, van Dycka, Rubensa, Rembrandta czy Piazetta, nie mówiąc już o drzeworytych Biblii.

Hagiografowie wymieniają osiem świętych kobiet tego imienia. Nie zaliczają do nich postaci znanej z dodatku do Księgi Daniela (Dn 13), bo mimo poczesnego miejsca, jakie ta Zuzanna zajęła w chrześcijańskiej ikonografii, do martyrologiów i liturgii nie weszła. Nie znalazła się tam także Zuzanna wspominana u Łk 8, 3.

Zuzanna, męczennica rzymska. Posiadamy dość wczesne świadectwa jej kultu, nie są jednak, jak zwykle, związane z rzymskim cmentarzem, ale z tytułem kościoła, położonego w pobliżu Term Dioklecjana. W VI w. nazwano go zresztą kościołem Św. Zuzanny. Wtedy też lub nieco później powstała legendarna pasja, wedle której Zuzanna była córką kapłana Gabiniusza, bratanicą papieża Kajusa oraz krewną Dioklecjana (!). Śmierć poniosła dlatego, że odrzuciła rękę cesarskiego syna. Stało się to w domu, który przylegał do domu tego ostatniego; miało to tłumaczyć starożytną nazwę Statio ad duas domos. W świetle wszystkich tych szczegółów nie możemy wykluczać przypuszczenia, że w rzeczywistości chodziło o późne uzasadnienie tytułu rzymskiego kościoła, i tak z jego fundatorki uczyniono męczennicę.

Zuzanna, Marcjana i Palladia. Związane są ściśle z opowieścią o męczeństwie Melecjusza, dowódcy oddziału wojskowego, i jego podwładnych. Miały być małżonkami tych męczenników. Zginęły rzekomo razem ze swymi dziećmi.

Zuzanna, męczennica z Eleuteropolis. Grecka pasja opowiada, że pochodziła z Palestyny i była córką pogańskiego kapłana Artemiusza oraz Żydówki Marty. Po śmierci rodziców kapłan Sylwan udzielił jej chrztu. Przyjąwszy fikcyjne imię Jan i zmieniwszy odzienie, ukryła się później w klasztorze męskim. Kiedy rzucono na nią oszczerstwo, na jaw wyszło, że jest kobietą. Została następnie diakonissą. Dzielnie głosiła Chrystusa, wobec czego zarządca Aleksander nakazał jej aresztowanie. Po różnych katuszach zmarła w więzieniu.

Zuzanna, męczennica perska. Była rzekomo córką Abuzarda, perskiego wielmoży. Wyjeżdżając, Abuzard ją i jej brata Bassusa powierzył opiece niejakiego Stefana, który jako jeniec wojenny posługiwał w jego domu. Stefan był jednak chrześcijaninem i wtajemniczył dzieci w znajomość prawd wiary. Potem kapłan Longin udzielił im chrztu św. Gdy Abuzard powrócił, chciał razem z dziećmi złożyć ofiarę bogom. Stanowczo odmówiły. Wpadł wówczas w gniew i sam im oraz Stefanowi i Longinowi pościnał głowy. Spotkała go za to kara Boża: razem ze świątynią pogańską zginął w pożarze. Miało się to stać w 388 r. Mimo ewidentnie powieściowego charakteru pasji jej bohaterów wspominano potem na Wschodzie jako świętych.

źródło deon.pl