Sabina 1

Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

Jest to żeńskie imię wywodzące się z pierwotnego cognomen, utworzonego od nazwy etnicznej Sabinów.

W Martyrologium Rzymskim znalazły się cztery święte tego imienia. Drugie tyle spotkać można w innych pomnikach dawnej hagiografii.

Sabina i Serapia. Pierwszą, wspominaną 29 sierpnia, utożsamia się z postacią, której tytuł nosi bazylika rzymska, zbudowana za Celestyna I (422-432). Późna pasja (VI w.) utrzymywała, że była córką jakiegoś Heroda i wdową po Walentynie. Serapia miała być jej towarzyszką. Zginęły: Sabina na rozkaz prefekta Elpidiusza 29 sierpnia, zaś Serapia na rozkaz prefekta Berylla 29 lipca. W rzeczywistości poza istnieniem Sabiny, patronki kościoła, nic pewnego o tych postaciach nie wiemy.

Sabina z Avili, męczennica. Miała być według późnego przekazu siostrą Wincentego i Christety. Całe to rodzeństwo paść miało ofiarą prześladowania. Miejscem męczeństwa była podobno Avila. Męczenników wspominają stare martyrologia i kalendarze. O wczesnym kulcie świadczy także liturgia mozarabska. Poza murami Avili istniała starożytna bazylika dedykowana Wincentemu. Nic więcej o męczennicy powiedzieć nie potrafimy.

Sabina, Elfryda i Edyta. Czczono je od dawna w Caestre, w pobliżu Dunkierki. Uchodziły za córki króla Mercji – Kenulfa, który panował w IX stuleciu. Po przyjęciu chrztu odmówiły ponoć zamążpójścia i wyprawiły się z pielgrzymką do Rzymu. Zatrzymały się w Kassel. W Caestre dopadli je siepacze, wysłani przez zawiedzionych narzeczonych, i zabili. Ponieważ brakowało jakichkolwiek historycznych danych na potwierdzenie tego opowiadania, przypuszczano później, że doszło do substytucji starożytnego germańsko-skandynawskiego kultu trzech panien, które odpowiadały starorzymskim Parkom. W każdym razie w XI stuleciu kaplica, wybudowana na domniemanym miejscu zbrodni, stała się celem licznych pielgrzymek. Urządzano też potem procesje z udziałem aktorów, którzy odtwarzali osoby dramatu.

 Sabina Petrilli. Urodziła się 29 sierpnia 1851 r. w Sienie, w mieście, które szczyci się sławną Katarzyną, ogłoszoną niedawno doktorem Kościoła. Sabina wcześnie też nabrała do niej nabożeństwa i chciała ją naśladować w umiłowaniu Najświętszego Sakramentu, Matki Bożej, Kościoła oraz ubogich i cierpiących. Służby dla innych uczyła się już w swoim domu, pomagając matce w wychowywaniu młodszego rodzeństwa i okazywaniu wsparcia ubogim. Potem, gdy miała 15 lat, podjęła na terenie parafii działalność jako członkini Stowarzyszenia Córek Maryi. Na wezwanie arcybiskupa Henryka Bindiego z koleżankami z tego Stowarzyszenia zorganizowała następnie grupę katechetek i opiekunek młodzieży. Z czasem swoją działalnością objęły także chorych przebywających w domach i szpitalach. Po dłuższym namyśle postanowiły utworzyć wspólnotę zakonną, zaaprobowaną najpierw przez biskupa diecezji, a w 1899 r. także przez kongregacje rzymskie. W 1900 r. złożyła śluby zakonne. Była odtąd rozważną i sprawną przełożoną zgromadzenia. Gdy 18 kwietnia 1923 r. umierała, liczyło już ono ponad 500 sióstr, które pracowały we Włoszech, w Brazylii, w Argentynie, Paragwaju, w Stanach Zjednoczonych, na Filipinach i w Indiach. Beatyfikował Sabinę Jan Paweł II w 1988 r.

źródło deon.pl