Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki na świetnym papierze Epson (192g). Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

ROLAND

Jest to imię złożone pochodzenia germańskiego. W członie pierwszym występuje element hrot- / hrod- / rot- 'sława’, a w członie drugim element -land 'kraj, ziemia’. Najwcześniejszą postacią tego imienia było Hrodland. Imię to nosił bohater Pieśni o Rolandzie. Włoską formą imienia Roland jest Orlando.

W literaturze hagiograficznej trzej mężowie tego imienia występują jako święci lub błogosławieni.

Roland, Oliwier i inni. W dziełku Einharda Życie Karola Wielkiego czytamy, że straże tylne armii, wracającej z wyprawy do Hiszpanii, dostały się w wąwozie Roncevaux (Pireneje Zachodnie) w zasadzkę, zgotowaną przez Basków. W bitwie, która rozgorzała i zamieniła się w druzgocącą klęskę, -wśród wielu innych padł… Roland, namiestnik marchii bretońskiego pogranicza-. Więcej o nim ze źródeł historycznych nie wiemy. W kilka wieków później stał się jednak bohaterem słynnego eposu. W swej -klasycznej-, starofrancuskiej wersji Pieśń o Rolandzie powstała około r. 1100. Tutaj wystarczy wspomnieć, że popularności eposu sprzyjało to, co na szlaku do Composteli oglądali pobożni pielgrzymi: opactwo w Roncevaux, grobowce Rolanda (Hruodlanda).  Gdy w czasie rozpoczynającej się bitwy biskup Turpin zagrzewał rycerzy do męstwa, zapewniał ich: -Jeśli pomrzecie, będą z was święte męczenniki, będziecie mieli miejsce na najwyższym piętrze raju… Posiądziecie się tuż koło Niewiniątek-. Z tymi zapewnieniami dobrze współbrzmi opis konania głównego bohatera: -Aniołowie z nieba zstępują ku niemu… Bóg zsyła mu swego… Cherubina… (Potem) niosą duszę hrabiego do raju-. Te i tym podobne wersety, recytowane przez trubadurów, nie mogły nie oddziaływać na wyobraźnię i przeświadczenia słuchaczy, których zapewniano, że -historia- jest prawdziwa, wiernie opisana. Nie należy dlatego dziwić się, że z fascynującego opisu bohaterstwa zrodziła się cześć dla bohaterów i że z czasem zaczęto ich uważać za świętych Pańskich. O ile wiadomo, nigdy jednak nie czyniono starań o wprowadzenie ich do liturgii lub kanonizację.

Roland, opat z Chézery. Wywodził się z Anglii. Przybywszy na kontynent, w Chézery został cystersem. W 1170 r. obrano go opatem. Rządził przez trzydzieści lat. Ponieważ protestanci berneńscy zniszczyli w 1534 r. archiwum opackie, o jego rządach nic nie wiemy. Wiemy natomiast, że otoczyła go dość intensywna cześć wiernych. W 1535 r. oraz w czasie rewolucji francuskiej pilnie strzeżono jego relikwii przed zniszczeniem. Wzywano go zwłaszcza w czasie suszy.

Roland (Orlando) Medyceusz. Urodził się w rodzinie, która należała do mediolańskiej gałęzi Medyceuszów. Około 1360 r., gdy miał już trzydzieści lat, zapragnął życia w samotności. Osiadł wówczas w lesie pod Bargone, koło dzisiejszego Salsomaggiore, w prowincji parmeńskiej. Oddawał się tam surowej ascezie, bliskiej tej, którą praktykowali Ojcowie z pustyń egipskich. Okrywał się koźlą skórą, a karmił ziołami i owocami. Żył ponad dwadzieścia lat w takim wyrzeczeniu. We wrześniu 1386 r. odnaleziono go na wpół żywego w czasie polowania, które urządzał dwór Mikołaja Pallavicino, seniora z pobliskiego zamku. Zmarł w dwa dni później, zaopatrzony na śmierć przez pełniącego posługę u Pallavicinich karmelitę Dominika de Dominicis. Dominik też sporządził żywot Rolanda. W 1563 r. Pius IV, który pochodził z tej samej gałęzi Medyceuszów, zainaugurował proces kanonizacyjny Rolanda. Podniesiono wówczas jako przeszkodę fakt, że wielki pokutnik dla zachowania bezwzględnego milczenia nie przystępował przez lata do sakramentów świętych. Zwykłej aprobaty kultu dokonał dopiero Pius IX w r. 1853.

źródło deon.pl