Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

RAFAŁ

Jest to imię hebrajskie z grupy imion teoforycznych, zawierające element -el 'Pan’. Hebrajskie Rapha’el interpretować trzeba jako 'Bóg uzdrawia’.

Świętych i błogosławionych o tym imieniu było kilkunastu.

Rafał, archanioł. Jedyną biblijną księgą, która poucza nas o nim, jest pełna wdzięku i wzniosłości opowieść z III lub II w. przed Chrystusem, która do kanonu Starego Testamentu weszła jako Księga Tobiasza. Pod jej koniec Rafał przedstawia się jako jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański (12, 15); ale najpierw pojawia się pod postacią ludzką, przybierając sobie imię Azariasz. Ofiaruje się wówczas młodemu Tobiaszowi na przewodnika i towarzysza drogi z Niniwy do Raga w Medii. Nad rzeką Tygrys ratuje go przed wielką rybą i po jej rozpłataniu poleca mu wyciągnąć z niej żółć, serce i wątrobę. Po przybyciu do Ekbatany radzi mu ożenić się z Sarą, córką Raguela, którą uwalnia od napaści złego ducha, Asmodeusza. Po powrocie do domu radzi synowi, by staremu Tobiaszowi pomazał oczy żółcią ryby, i w ten sposób odzyskuje on wzrok. Gdy wreszcie ojciec oraz syn chcą go wielkodusznie wynagrodzić i okazać mu szczerą wdzięczność, mówi, kim jest, i zachęca ich do uwielbienia Opatrzności. Tyle Pismo Święte.

Rafał Chyliński. Urodził się 8 stycznia 1690 r. we wsi Wysoczka, w województwie poznańskim. Na chrzcie nadano mu imię Melchior. Nauki pobierał w kolegium jezuickim w Poznaniu. W 1712 r. wstąpił do oddziałów Stanisława Leszczyńskiego. Gdy ten ostatni zrzekł się korony, udał się do Krakowa i tam wstąpił do franciszkanów. Wtedy właśnie otrzymał imię archanioła. Kurs teologii przeszedł w Obornikach. Święceń kapłańskich udzielił mu w 1717 biskup Tarło. Jako kapłan pracował w Radziejowie, Pyzdrach, Poznaniu, Warszawie, Kaliszu, Gnieźnie, Warce, Łagiewnikach i Krakowie. Najbardziej związał się z klasztorem w Łagiewnikach, w województwie łęczyckim. Wszędzie był niestrudzonym spowiednikiem i opiekunem ubogich. Ktoś nazwał go dlatego -biskupem dziadowskim-. Zmarł 2 grudnia 1741 r. Już w dwadzieścia lat później rozpoczęto starania o jego beatyfikację. Wydarzenia w kraju, a potem zniesienie polskiej prowincji franciszkańskiej nie ułatwiły tych starań. Wznowiono je energicznie po drugiej wojnie światowej. Ich ukoronowaniem była beatyfikacja, której Jan Paweł II dokonał w 1991 r. w Warszawie.

Rafał Massabki. Był najmłodszy z trójki braci, maronitów. Podobnie jak Franciszek i Mooti, mieszkał w Damaszku i współpracował z franciszkanami. Najstarszy trudnił się handlem, młodszy uczył w szkole prowadzonej przez zakonników. Rafał najpierw wspomagał Franciszka w jego działalności handlowej, potem został u franciszkanów zakrystianem. Wszyscy trzej bracia towarzyszyli zakonnikom w czasie straszliwego pogromu, zginęli jako męczennicy w nocy z 9 na 10 lipca 1860 r. Pius XI beatyfikował ich w 1926 r.

Rafał Kalinowski, powstaniec, wygnaniec, karmelita. Urodził się 1 września 1835 roku w Wilnie. Na chrzcie otrzymał imię Józef. Kształcił się w Instytucie Szlacheckim, a następnie w Instytucie Agronomicznym w Hory-Horkach koło Orszy. Przeniósł się stamtąd do Wojskowej Mikołajewskiej Szkoły Inżynieryjnej w Petersburgu. W r. 1856 został podporucznikiem. Wszedł wtedy w okres rozterek i poszukiwań. Przez jakiś czas spełniał rozmaite zajęcia, potem wystarał się o przydział do twierdzy brzeskiej. Wyczuwając, że zbliża się powstanie, podał się do dymisji i przez Warszawę udał się do Wilna. Na Litwie był naczelnikiem powstańczego Wydziału Wojny. W marcu 1864 r. został aresztowany, a potem skazany na karę śmierci. Starania rodziny doprowadziły do złagodzenia wyroku: 10 lat katorgi na Syberii. Przez jakiś czas przebywał w Nerczyńsku, potem w Usole nad rzeką Angarą oraz w Irkucku, w końcu w Smoleńsku. W maju 1874 r. wrócił z wygnania. Wkrótce potem objął stanowisko wychowawcy młodego księcia Augusta Czartoryskiego. Jako taki długo przebywał w paryskim Hotelu Lambert. Dużo także ze swym wychowankiem podróżował po rozmaitych uzdrowiskach. W 1877 r. wychowanka powierzył w inne ręce, sam zaś wstąpił w Grazu do karmelitów bosych. Tam także odbył nowicjat i studia. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1882 r. w Czernej. Tego samego roku obrano go przeorem. Od 1906 r. taki sam urząd piastował w Wadowicach. Dużo czasu spędzał w konfesjonale, ale utrzymywał też kontakty z wybitnymi postaciami życia kościelnego i z dawnymi sybirakami. Zmarł po jedenastu miesiącach ciężkiej choroby, 15 listopada 1907 r. Pochowano go w Czernej. Jan Paweł II beatyfikował go w 1983 r. w Krakowie. Zaś w listopadzie 1991 r. dokonał jego kanonizacji.

źródło deon.pl