Opis produktu

Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

Pianka użyta do usztywnienia obrazka ma 5 mm, ale jest wyjątkowa lekka. Do zawieszenia służy metalowy zaczep wpięty w tył pianki.

CO LEPSZE? PLAKAT W RAMCE CZY NA PIANCE?

Zależy czego szukamy.

Obrazek na piance dzięki swej lekkości wnosi powiew nowoczesności i braku skrępowania. Wydruk w tym sposobie prezentacji jest zawsze dobrze widoczny pod każdym kątem. I ostatnia zaleta to możliwość zaprezentowania wydruku w rozmiarze A3+, który jest większy niż plakat w standardowej ramce A3.

Natomiast plakat w ramce, szczególnie czarnej, staje się wyrazistym akcentem w pomieszczeniu. Ponadto pleksi i aluminiowa ramka zabezpieczają wydruk przed wilgocią oraz przed ewentualnymi wgnieceniami, które mogą się zdarzyć w przypadku zastosowania podkładu piankowego.

MATYLDA

Imię złożone pochodzenia germańskiego. Pierwszym jego członem jest element maht- (meht) ‚moc, męstwo’, a drugim -hild ‚walka, wojna’.

Imię miesza się z bliskobrzmiącą Mechtyldą. W pierwszym jego brzmieniu występuje i znana jest przede wszystkim ta, którą tu jako jedyną prezentujemy.

Matylda, królowa. Urodziła się około r. 895 jako córka saskiego wielmoży, Teodoryka, i jego żony Reinhildy, wywodzącej się z rodu duńsko-fryzyjskiego. Wychowywała ją jednak babka, Matylda, która już wówczas była ksienią w Herford. W roku 909 Matylda poślubiła księcia Henryka Ptasznika. Urodziła mu trzech synów: Ottona, który przeszedł do historii jako Otton I Wielki; Henryka I, późniejszego księcia Bawarii; oraz Brunona, arcybiskupa Kolonii. Z mężem przeżyła Matylda ćwierć wieku i była świadkiem jego niemałych osiągnięć politycznych jako księcia saskiego (912) i króla Niemiec (919). W 936 r. owdowiała i wówczas poparła kandydaturę Henryka, nie Ottona. W dwa lata później jeszcze raz stanęła po stronie Giselberta, buntującego się przeciw Ottonowi. Gdy jednak ten ostatni nadał bratu Bawarię (937), doszło do zbliżenia i odtąd już popierała politykę najstarszego. Ze swego dużego wdowiego uposażenia łożyła bardzo hojnie na dzieła dobroczynne oraz fundacje kościelne, zwłaszcza w Quedlinburgu, gdzie spoczywał jej mąż, w Pöhlde, Enger i Nordhausen.