Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

Pianka użyta do usztywnienia obrazka ma 5 mm, ale jest wyjątkowa lekka. Do zawieszenia służy metalowy zaczep wpięty w tył pianki.

CO LEPSZE? PLAKAT W RAMCE CZY NA PIANCE?

Zależy czego szukamy.

Obrazek na piance dzięki swej lekkości wnosi powiew nowoczesności i braku skrępowania. Wydruk w tym sposobie prezentacji jest zawsze dobrze widoczny pod każdym kątem. I ostatnia zaleta to możliwość zaprezentowania wydruku w rozmiarze A3+, który jest większy niż plakat w standardowej ramce A3.

Natomiast plakat w ramce, szczególnie czarnej, staje się wyrazistym akcentem w pomieszczeniu. Ponadto pleksi i aluminiowa ramka zabezpieczają wydruk przed wilgocią oraz przed ewentualnymi wgnieceniami, które mogą się zdarzyć w przypadku zastosowania podkładu piankowego.

MARLENA

Imię powstałe z połączenia imion MARIA i MAGDALENA. Najprawdopodobniej odnosi się do nowotestamentowej postaci Marii Magdaleny. Imię zostało spopularyzowane przez niemiecką aktorkę i piosenkarkę Marlenę Dietrich (1901-1992), której prawdziwe imię było Maria Magdalena von Losh.

Maria Magdalena (z Magdali) to postać ewangeliczna, utożsamiana poprzez wieki – przynajmniej na Zachodzie – z bezimienną grzesznicą z uczty u faryzeusza Szymona (Łk 7, 36-50) oraz z Marią z Betanii, siostrą Łaza­rza i Marty (Łk 10, 38-42). Maria Magdalena pozo­staje dla nas jedną z tych ewangelicznych niewiast, które wspomina przede wszystkim św. Łukasz (8, 1-3). Chry­stus wyswobodził je z więzów szatańskich, przy czym opętanie Magdaleny było szczegól­nie duże: żeby je uwypuklić, ewangelista mówi, iż Chrystus wypędził z niej siedmiu czartów. Bynajmniej nie chce przez to powie­dzieć, że była niewiastą złych obyczajów. Wyrażenie to stanowi raczej podstawę do zro­zumienia, dlaczego to ona wyróżniła się spo­śród uzdrowionych niewiast, które towarzy­szyły odtąd Chrystusowi w Jego wędrówkach. Do­znała łaski szczególnej. Szcze­gólne było także jej przywiązanie do Chry­stusa, prawdzi­wa miłość wdzięczności (a nie tyle, jak u jaw­nogrzesznicy, miłość skruszona lub, jak u Ma­rii z Betanii, miłość ekstatycznej kontemplacji). Ta miłość sprawiła, że poszła za Chrystusem z Galilei do Judei. Zawiodła ją potem na Gol­gotę (Łk 23, 49 i 24, 10). Wresz­cie w niedziel­ny poranek (J 20, 1-18) kazała jej bardzo wcześnie pobiec do grobu z wonnoś­ciami. Grób był już wtedy pusty, ale tuż obok spot­kała nieznajomego, którego wzięła za ogrodni­ka. Jakby przekonana o tym, że wszys­cy ży­ją takimi samymi uczuciami co ona, pyta nie­zna­jomego o Pana, i wtedy dopiero rozpo­znaje w nim swego ukochanego Mistrza. Wy­rywa się jej wówczas z serca słowo, które mieści w so­bie wszystko: Rabbuni… Ale zmar­twychwstały Pan nie pozwala jej zatopić się w ekstatycz­nym upojeniu. Powierza jej posłanie do aposto­łów. Nazwą ją dlatego ich apostołką: apostola apostolorum, a Kościół dla uczczenia tego faktu przez długie stulecia recytował w jej święto uroczyste wyznanie wiary.

źródło deon.pl