Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

MARIAN

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, wywodzące się z cognomen utworzonego od nomen gentilicium Marius (gens Maria). Sufiks -anus oznacza przynależność, zatem Marianus to 'należący do Mariusza, przyjęty do rodu Mariuszów’.

W martyrologiach widnieje około ośmiu świętych tego imienia.

Marian z Auxerre. Miał pochodzić z Berry. Gdy ariańscy Goci zajęli jego rodzinne strony, uszedł do Auxerre, gdzie św. Mamertyn przyjął go do klasztoru. Do śmierci spełniał najskromniejsze posługi na folwarku podarowanym klasztorowi przez św. Germana. Zmarł tuż po Wielkanocy w Fontenay, dokąd udał się na świąteczne obchody. Stało się to przypuszczalnie w r. 488. Ciało sprowadzono do Auxerre, dokąd sława zdziałanych za jego przyczyną cudów zaczęła niebawem ściągać pielgrzymów.

Marian Szkot. Zwał się właściwie Muiredach Mac Robartaig, ale na kontynencie jego imię uległo latynizacji, o czym dowodnie świadczy wzruszająca inwokacja do św. Kiliana, zamieszczona w kodeksie własnoręcznie przepisywanym przez niego, a zachowanym w opactwie Fort Augustus pod Aberdeen. Około r. 1067 Marian opuścił z dwoma towarzyszami, Janem i Kandydem, rodzinną Irlandię i szlakiem utartym przez iroszkockich mnichów udał się na kontynent. Przez jakiś czas przebywał w opactwie Św. Michała w Bambergu, ale obyczaje tamtejszych mnichów nie odpowiadały jego wyspiarskim upodobaniom. Około r. 1072 osiedlił się tedy jako rekluz w Ratyzbonie. W trzy lata później ksieni klasztoru w Obermünster umieściła go z towarzyszami przy kościele Św. Piotra, gdzie Marian założył małą społeczność zakonną. Przetrwała ona do r. 1552.

źródło deon.pl