Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki na świetnym papierze Epson (192g). Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

JULIA

Imię łacińskie, wywodzące się z nomen gentilicium Julia, które Liwiusz wyprowadza od imienia syna Eneasza, Jula, rzekomego założyciela tego rodu. W rodzinach cesarskich w Rzymie imię to występowało dość często tak w formie żeńskiej, jak i męskiej.

W Polsce imię Julia występuje od XVIII w. pod wpływem literatury, m.in. takich utworów jak Nowa Heloiza Rousseau oraz Romeo i Julia Szekspira (na scenie polskiej w 1799).

Święte i błogosławione, które nosiły to starożytne imię, są dość liczne. Martyrologium Rzymskie wymienia osiem, natomiast Bibliotheca Sanctorum dodaje do tej liczby cztery dalsze postacie.

Julia, męczennica z Korsyki.  Miała pochodzić z Kartaginy, gdzie ją jako niewolnicę sprzedano jakiemuś kupcowi z Syrii. W drodze do Galii wylądował on na Korsyce i tam to zarządzono, aby złożyli ofiarę pogańskim bogom. Gdy Julia odmówiła, skazano ją na ukrzyżowanie.

Julia Billiart. Urodziła się w Cuvilly, w Pikardii (Francja). Gdy miała lat 16, rodzice, którzy posiadali trochę ziemi i prowadzili interes handlowy, popadli w kłopoty materialne, co zmusiło Julię do podjęcia pracy na roli. Nieco później wskutek paraliżu została przykuta na długie lata do łoża boleści. Miała wówczas lat 31. Poznała ks. Varin, który dostrzegł w niej szczególne uzdolnienia do pracy katechetycznej. W roku 1803 powróciła do Amiens i za jego namową założyła sierociniec. Zjednała sobie współpracownice i w rok później złożyła wraz z nimi ślub czystości. Odtąd zaczęły się nazywać Siostrami od Najśw. Panny (Notre-Dame). W 1804 r. w czasie nowenny do Najśw. Serca Jezusowego poczuła się uzdrowioną. Wkrótce potem objęła rządy nad rozrastającą się społecznością zakonną, dla której ks. Varin zredagował regułę.

deon.pl