Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki na świetnym papierze Epson (192g). Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

HELENA

Może pochodzić od greckiego słowa hel- 'blask, jasność’ lub helán- 'pochod­nia’.

Święte o imieniu Helena pojawiają się w historii kościelnej dziesięć razy.

Helena, cesarzowa.  Była córką karczmarza. Cesarz Konstancjusz Chlorus pojął ją za żonę. Po urodzeniu syna, Konstantyna, musiała usunąć się na ubocze (292), ponieważ Konstancjusz ze względów politycznych pojął za żonę Teodorę, krewną Maksymiliana Herkulesa. Kiedy Konstantyn został cesarzem (306), obsypał matkę zaszczytami, nadał jej tytuł Augusta i bił monety z jej wizerunkiem. Prawdopodobnie pod wpływem syna przyjęła chrześcijaństwo. Okazała się w każdym razie chrześcijanką pełną pobożności i wielkoduszności. Imię jej historia połączyła przede wszystkim z fundacją wielu kościołów Rzymu i Konstantynopola, zwłaszcza zaś z odbudową miejsc świętych na terenie Palestyny. Cesarzowa pod koniec życia odbyła do nich pielgrzymkę (324) i ufundowała bazyliki na Górze Oliwnej oraz w Betlejem. Później przypisywano jej jeszcze inne fundacje, przede wszystkim zaś odnalezienie drzewa Krzyża św. W sztuce jej podobiznę wyposażają w atrybuty: koronę, model kościoła, krzyż i gwoździe.

Helena (Elin) Szwedzka. Pochodziła z rodziny szlacheckiej. Wcześnie owdowiała i wówczas to oddała się bez reszty dziełom pobożności i miłosierdzia. Wróciwszy z pielgrzymki z Ziemi Świętej, padła ofiarą zemsty rodzinnej (1160), bezpodstawnie posądzona o spowodowanie śmierci zięcia. Ciało złożono w ufundowanym przez nią kościele w Skövde.

Helena Guerra. Urodziła się w zamożnej rodzinie w Lukce. Wykształcenie otrzymała w domu, ale bardzo staranne, ze znajomością łaciny włącznie. Gdy potem długo chorowała, zapoznała się z Pismem Św. i Ojcami Kościoła. Jako członkini Stowarzyszenia Pań Miłosierdzia Św. Wincentego de Paul oddała się następnie na posługę biednym. Czynny udział brała również w działalności stowarzyszenia o nazwie Figlie di Maria di S. Agnese. Z czasem utworzyła ponadto grupę osób, które nazwały się Pia Unione delle Amicizie Spirituali. W r. 1872 zaproponowała im prostą regułę, którą ułożyła z myślą o propagowaniu kultu Ducha Świętego oraz z troski o wychowanie dziewcząt. W dziesięć lat później arcybiskup Ghilardi upoważnił je do przywdziania habitów. W tym też mniej więcej czasie zredagowała wiele popularnych broszur dla propagowania wspomnianego kultu.