Do wyboru 3 rozmiary: A4 (210/297 mm), A3 (297 x 420mm ), A3+ (329 x 483mm).

Kolory wydruku mogą się różnić od widocznych na ekranie, gdyż jest to zależne od indywidualnych ustawień monitora.

Materiały użyte do produkcji obrazków są wysokiej jakości, wydruki A4 na świetnym papierze Epson (192g); wydruki A3 i A3+ na papierze o gramaturze 230g. Ramka polskiego producenta wykonana z aluminium z frontem z pleksi z antyrefleksem, dzięki czemu grafiki zyskują szlachetną matowość. 

Pianka użyta do usztywnienia obrazka ma 5 mm, ale jest wyjątkowa lekka. Do zawieszenia służy metalowy zaczep wpięty w tył pianki.

CO LEPSZE? PLAKAT W RAMCE CZY NA PIANCE?

Zależy czego szukamy.

Obrazek na piance dzięki swej lekkości wnosi powiew nowoczesności i braku skrępowania. Wydruk w tym sposobie prezentacji jest zawsze dobrze widoczny pod każdym kątem. I ostatnia zaleta to możliwość zaprezentowania wydruku w rozmiarze A3+, który jest większy niż plakat w standardowej ramce A3.

Natomiast plakat w ramce, szczególnie czarnej, staje się wyrazistym akcentem w pomieszczeniu. Ponadto pleksi i aluminiowa ramka zabezpieczają wydruk przed wilgocią oraz przed ewentualnymi wgnieceniami, które mogą się zdarzyć w przypadku zastosowania podkładu piankowego.

EDYTA

ger. walcząca o szczęście

W starych angielskich zapisach pojawiają się trzy święte tego imienia.

Edyta, ksieni z Wilton. Była córką króla Edgara oraz Wulfrydy, która albo była zakonnicą uwiedzioną przez władcę, albo też po pożyciu małżeńskim wstąpiła do opactwa w Wilton, a następnie została jego ksienią. Tam też Edyta spędziła niemal całe swe życie.

Edyta Stein, w zakonie Teresa Benedykta od Krzyża. Urodziła się we Wrocławiu, w rodzinie żydowskiej. Gorliwie przestrzegano w niej zasad wyznawanej religii. Sama z czasem popadła w obojętność i gdy miała piętnaście lat, zdecydowała -nie modlić się już więcej-. Mając lat dwadzieścia jeden, uważała się za ateistkę. Poświęcała się wtedy całkowicie studiom filozoficznym. Potem dzięki spotkaniu z Maxem Schellerem wchodzi w głębszy kontakt z ideami katolickimi. Zmaga się ze sobą dość długo, wreszcie lektura autobiografii św. Teresy z Awili przekonuje ją o prawdziwości wiary. W r. 1922, mimo niechęci ukochanej matki, przyjmuje chrzest, do którego pociąga także siostrę Różę. W r. 1938 z obawy przed hitlerowskim nacjonalizmem przełożeni przenoszą ją do Karmelu w holenderskim Echt. Kiedy biskupi holenderscy ostro protestują przeciw deportacji Żydów, okupanci w odwecie deportują także katolików żydowskiego pochodzenia. Wyprowadzana z Karmelu, mówi do swej siostry: -Chodź, idziemy za nasz naród-, do którego zawsze czuła się przynależną. Ginie w Oświęcimiu między 8 a 11 sierpnia 1942 r.

deon.pl