Św. Michał Archanioł

Archanioł Michał, już Stary Testament wspomina go jako jednego z najpotężniejszych duchów, niebieskiego wodza Izraela, który towarzyszy temu ludowi (Dn 10, 13 i 21; 12, 1). W Apokalipsie św. Jana apostoła Michał prowadzi aniołów do zwycięskiego boju z szatanem i jego zastępami; jest także aniołem gminy Jezusowej. Również we wczesnochrześcijańskim piśmiennictwie uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się za ludźmi u Boga, jest aniołem ludu chrześcijańskiego, stoi u wezgłowia umierających, a potem towarzyszy duszom w drodze do nieba. Z tymi właśnie funkcjami złączył się później jego patronat nad kaplicami cmentarnymi, a w w. XII także wyobrażenie z wagami do odmierzania dobrych uczynków. Poczynając od VI w. Michał uchodzi za pogromcę aniołów zbuntowanych, którzy stali się szatanami. Przeświadczenie to pochodzi z interpretacji Apokalipsy (12, 7). W tym czasie istniało już wiele dowodów czci liturgicznej archanioła. Z czasem imię Michał weszło także do modlitw mszalnych (przy poświęceniu kadzidła) oraz do liturgii zadusznej.